Wykopaliska archeologiczne prowadzone w Saint-Denis ujawniły istnienie (w miejscu gdzie obecnie znajduje się obecnie polski Kościół) osady z okresu dynastii Merowingów (V-VIII wiek). Już w tamtym okresie istniał mały Kościół skonstruowany na szlaku Galloromańskim (la Via Strata). Znajdował się poza murami otaczającymi wioskę i był on poświęcony św. Dionizemu. Ówczesna fortyfikacja została skonstruowana na polecenie Karola Łysego, aby chronić osadę przed najazdami Wikingów.
Obecny kościół Saint-Denys de l'Estrée, nazywany popularnie przez mieszkańców Saint-Denis «Kościołem Nowym», został skonstruowany w XIX wieku. Prace nad kościołem były prowadzone równocześnie z pracami restauracyjnymi Bazyliki Katedralnej w Saint-Denis pod kierunkiem prestiżowego, francuskiego architekta Eugène Viollet-le-Duc.
Samo miasto Saint-Denis doznało wielu zniszczeń podczas wojen feudalnych (XIV i XV wiek). W pierwszej połowie XVII wieku szkoła duchowieństwa francuskiego zakładała tu liczne zakony. Niestety, podczas rewolucji wszystkie kościoły, oprócz Kaplicy Karmelitów, zostały zdewastowane i zburzone. Kaplica Karmelitów była zamknięta podczas rewolucji francuskiej i na nowo otwarta w 1795 roku. Znajdowały się w niej relikwie świętych męczenników: Denis, Rustique, Eleuthère. Ich uroczyste przeniesienie do Bazyliki w Saint-Denis odbyło się 20 maja 1819 roku. W związku z tym, że Kaplica Karmelitów była za mała na kościół parafialny, to władze miejskie postanawiają wybudować kościół. Pierwszy kamień został położony 20 kwietnia 1864 roku przy obecności arcybiskupa Paryża i pod nadzorem architekta Eugène Viollet-le-Duc. Budowa kościoła parafialnego zajmowała czołowe miejsce w debatach rady miejskiej i borykała się z wieloma trudnościami, które dotyczyły planowania przestrzennego. Koszty budowy kościoła były ogromne, jednak zostały one zaakceptowane i sfinansowane przez Radę Miasta Saint-Denis. Fundamenty Kościoła biorą swój początek w rowie starego wału obronnego zniszczonego przez wody Sekwany. Krypta, w której dziś mieści się Polska Kaplica, została wybudowana na polecenie ówczesnego burmistrza. W niej miały się znajdować salki katechetyczne i sklepy.
Nasz Kościół ma formę krzyża łacińskiego. Nawa posiada trzy przęsła pokryte sklepieniami krzyżowymi. Architektura kościoła charakteryzuje się arkadami i wysokimi oknami zdobionymi witrażami, które wraz z kościołem zostały wpisane na listę zabytków historycznych 23 lipca 1981. Głęboki chór przypomina chór kanoniczny lub monastyczny. Z przyczyn finansowych kościół zdobiony był bardzo skromnie, brakuje w nim rzeźb. Zaledwie tylko dwie figury aniołów ozdabiają dzisiejszą dzwonnicę. Prace budowlane zakończono już w 1867. Poświęcenie kościoła odbyło się 21 maja 1867 roku przez arcybiskupa Paryża Darboy. Świątynia zajmuje powierzchnię 1823 m2.
W kościele znajdują się duże organy symfoniczne, wykonane w 1868 roku przez Merklin Schutz. Są one wpisane na listę zabytków od 1987. W wieży Kościoła znajdują się cztery dzwony, które ważą 5875 kg. Zostały one wykonane w Rosier przez Martin Vercourt w Vosges. Były one poświęcone w dniu Konsekracji kościoła przez Arcybiskupa Paryża i zaotały one nazwane Gauloise, la Dionysienne, Louise i l’Impératrice.
4 października 2015 roku staraniem Wspólnoty Polskiej gromadzącej się w kościele Saint-Denys de l'Estrée, w nawie bocznej, zawieszono uroczyście Obraz Matki Bożej Częstochowskiej.
Information en français
La petite Pologne
Dès 1930, des travailleurs polonais s’installent à Saint-Denis. La chapelle Saint-Louis leur est affectée. Mais dans les années 1960, des opérations de voirie la font disparaître. L’église Saint-Denys-de-l’Estrée devient alors leur église paroissiale ; les locaux spacieux de la crypte leur sont dévolus – chapelle, salle de réunion, bureaux.
Cette communauté sous la responsabilité d’un prêtre polonais est très vivante. En famille ou seuls, elles viennent de plusieurs villes du département, et de certaines communes des Hauts-de-Seine et du Val-d’Oise. Une cinquantaine d’enfants sont catéchisés.
Messes du dimanche - 9h30